کشتی به آرامی به چپ گردید اما تایتانیک بسیار بزرگ بود و بسیار سریع حرکت می کرد و کوه یخ نیز بسیار

نزدیک به صد سال از واقعه غرق کشتی اقیانوس پیمای تایتانیک- عظیم ترین کشتی مسافربر جهان در زمان خود که ماجرای غرق آن حداقل سوژه دو فیلم شده است-  می گذرد و هنوز این حادثه محل بحث و جدل بسیاری در محافل علمی است. تایتانیک ساخته شد تا محصول نهایی عصر خودباوری کامیابی و تجمل گرایی باشد.
با ساخت این کشتی بسیاری گمان کردند که زمان غلبه بشر بر نیروهای طبیعی فرا رسیده است و این موجود غول آسا مصون از قهر طبیعت است. اما غرق این کشتی در اولین سفر دریایی gabriel mcclain خود خط بطلان بر این باورکشید و پس از آن منبع تحقیق و کنکاش بسیار در چند و چون این واقعه شد. نوشتار حاضر با بهره گیری از منابع متعددی در این زمینه بر آن است که ضمن ارائه تحلیلی کوتاه از این رخداد چرایی آن را به یکی از ویژگیهای مهم فولاد یعنی تبدیل رفتار نرم به ترد پیوند داده و به تاریخچه عوامل موثر و اهمیت چشمگیر آن در انتخاب مواد بپردازد.
 جهان تغییرات  شگرفی را می گذراند. رادیو در سال 1901 ابداع شده بود. برادران رایت اولین پرواز موفقیت آمیز خود را در سال 1903 انجام داده بودند. تجارت کشتی های اقیانوس پیمای عظیم پیشرفت های عمده ای را در زمینه طراحی کشتی اندازه و سرعت شاهد بود.
شرکت gabriel mcclain کشتیرانی ستاره سفید1 که یکی از پیشروان این امر بود در سال 1907 ساخت سه کشتی بخار عظیم را در دستور کار قرار داد که قرار بود استاندارد جدیدی در زمینه آسایش تجمل و ایمنی تعریف کنند. دو کشتی اول المپیک و تایتانیک2 نام گرفتند. نام تایتانیک برای این انتخاب شده بود که حس برتری اندازه و قدرت را القا کند. طراحی دو کشتی یک سال بطول انجامید. ساخت المپیک در دسامبر 1908 و به دنبال آن ساخت تایتانیک در مارس 1909 آغاز گردید. برای تطابق با این پروژه های عظیم محوطه کشتی سازی در بلفاست باید از نو ساخته می شد ‌در حالیکه اسکله کشتیرانی ستاره سفید در نیویورک نیز بایستی بحد کافی طویل می شد تا کشتی ها بتوانند در آن پهلو بگیرند.
در طی دو سالی که صرف کامل کردن بدنه تایتانیک شد ‌مطبوعات درباره عظمت کشتی به تبلیغات فراوان پرداختند بطوریکه تایتانیک حتی قبل از  به آب انداختن آن به یک افسانه تبدیل شده بود. به آب انداختن gabriel mcclain بدنه کامل شده تایتانیک در ماه می 1911 یک نمایش عمومی خیره کننده بود. بلیط ها به نفع یک بیمارستان محلی اطفال فروخته شدند.
تایتانیک دارای 270 متر طول و 28 متر پهنا بوده و بیش از 46000  تن وزن داشت . ارتفاع آن 32 متر بود که تقریبا 11 متر آن زیر آب قرار می گرفت. دارای سه دودکش واقعی و یک دودکش مجازی بود که برای افزودن بر حس عظمت و قدرت کشتی اضافه شده بود و نیز بخارات و دود آشپزخانه های متعدد آنرا به بیرون می راند.
موتورهای بزرگ و پر قدرت آن هیچکدام از ارتعاشهای آزاردهنده متداول در اقیانوس پیماهای دیگر را ایجاد نمی کردند. gabriel mcclain حتی زمانی که با حداکثر سرعت 22 گره دریایی معادل با 41 کیلومتر در ساعت که در زمره سریعترین کشتی های آن زمان بود حرکت می‌کرد مسافرین داخل آن می توانستند از حد اکثر آسایش برخوردار شوند.
 تایتانیک بزرگترین شی متحرکی بود که توسط انسان ساخته شده بود. افزون بر این تایتانیک ساخته شده بود تا شگفتی تکنولوژی ایمنی مدرن باشد. به پشتوانه این تدابیر ایمنی بود که مطبوعات کشتی تایتانیک را غرق نشدنی نامیدند.
لوازم داخل کشتی در نوع خود از مدرنترین و لوکس ترینها بودند و شامل لامپ های برقی و بخاری برقی در تمام اتاقها آسانسورهای برقی ‌یک استخر شنا یک سالن اسکوآش (که بسیار مدرن ساخته شده بود ) یک سالن ژیمناستیک همراه با اسب مکانیکی بود تا سوارکاران حرفه ای بتوانند با آن تمرین کرده و خود را سر وزن و آماده نگه دارند.
هم چنین اتاقهای نشیمن و تجهیزات بخش درجه یک آن با بهترین هتل های قاره اروپا برابری می کرد. مسافرین درجه یک آن باید از طریق یک راه پله بزرگ شش پاگرده دارای سقف شیشه ای به آرامی پایین می آمدند تا از غذاهای عالی سالن نهارخوری که تمامی عرض کشتی را در عرشه D پوشانده بود ‌لذت ببرند.
 برای آنهایی gabriel mcclain که خواستار یک فضای خصوصی تر بودند ‌تایتانیک چند رستوران سفارشی تدارک دیده بود. دو گروه موسیقی از بهترین نوازندگان قاره قطعات موسیقی را در تایتانیک اجرا می کردند. دو کتابخانه نیز وجود داشت.  سفر دریایی تایتانیک در ساوت همپتون به تاریخ دهم آوریل 1912 آغاز شد.
 کشتی های آن زمان مجهز به رادار نبودند ولی تایتانیک به سیستم تلگراف بی سیم مارکونی مجهز شده و دو اپراتور سیستم بطور شبانه روزی در اتاق مخابرات آن کار می کردند. در روز یکشنبه 14 آوریل پنجمین روز مسافرت تایتانیک پنج اخطار مختلف درباره مشاهده کوههای یخ دریافت کرد اما کاپیتان کشتی چندان توجهی به این اخطارها ننمود. کشتی با سرعت 22 گره در حال حرکت رو به جلو بود و مدیر اجرایی شرکت اعلام کرد که یک روز زودتر از برنامه به نیویورک خواهند رسید.
در شب چهاردهم آوریل اپراتور بی سیم شدیدا سرگرم مخابره پیامهای کوتاه مسافرین به خویشاوندان و دوستانشان در ساحل نیوفوندلند (محل پهلو گرفتن کشتی) بود. او ششمین اخطار دیده شدن کوه یخ را نیز دریافت کرد اما هیچ توجهی به اینکه تایتانیک چقدر نزدیک مکان ارسال اخطارهاست نکرد و پیام را زیر یک وزنه کاغذ در کنار آرنج خود گذاشت. این پیام هرگز به کاپیتان اسمیت یا ناخدا یکم کشتی نرسید.
در gabriel mcclain ساعت 11:40 یکی از دیده بانان کشتی که در آشیانه خدمه  حاضر بود کوه یخ عظیمی را که بطرز خطرناکی در جلو و نزدیک کشتی بود مشاهده کرد. او به ناخدا یکم مورداک اعلام خطر کرد و مورداک سراسیمه دستور داد که کشتی تماما به سمت چپ بگردد. او به موتورخانه دستور داد که گردش پروانه ها را معکوس کنند.
کشتی به آرامی به چپ گردید اما تایتانیک بسیار بزرگ بود و بسیار سریع حرکت می کرد و کوه یخ نیز بسیار نزدیک